3 ปี ม.ต้น: บันทึกชีวิตวุ่นๆ จาก ม.1 ถึง ม.3

3 ปี ม.ต้น: บันทึกชีวิตวุ่นๆ จาก ม.1 ถึง ม.3

โอเค มา! อย่างที่ผมได้เคยพูดไว้ว่า ถ้าจบ ม.3 (สอบเสร็จ) แล้ว จะมาเขียน รีวิว..เรื่องราวในชีวิตทั้งหมด 3 ปีที่ผ่านมาใช่มะ โอเค มาเริ่มกันเลยดีกว่า 555 ทั้งหมดก็ประมาณ 200 บรรทัดนะ ใครอยากอ่านก็อ่านน้า ไม่อยากอ่านก็ไม่เป็นไรเด้อ ไม่ได้บังคับจ้าๆ

ม.1 (2018): ปีแห่งความเห่อและบทเรียนครั้งแรก

เริ่มต้นตั้งแต่ ม.1 หรือ 3 ปีที่แล้วเลยละกัน ยังพอจำได้ลางๆ ชีวิตช่วงนั้นก็ดีนะ เปลี่ยนจาก ป.6 มา ม.1 ก็จะเห่อนิดหน่อย มีอะไรใหม่ๆ เข้ามามากมาย ได้เจอเพื่อนที่นิสัยคล้ายๆ เรา ได้พบกับเรื่องต่างๆ ที่ไม่เคยเจอ แค่มันก็ทำให้เรามีความสุขมาก แต่มันก็..มีความสุขได้ไม่นานเท่าไหร่ ก็มีความทุกข์ก้อนใหญ่ลอยเข้ามา และสาเหตุของความทุกข์ทั้งหมดในช่วงนั้น ก็คงหนีไม่พ้น “เพราะความเห่อต่างๆ นาๆ ของตัวผมเองทั้งหมดเลย”

เห้อ เป็นไปได้ผมก็อยากย้อนไปด่าตัวเองในช่วง ม.1 เหมือนกันนะ คือแบบ บางทีบางเรื่องก็เกินไปนะ ทำไปได้ไง กล้าทำไปได้ไง แต่ก็เอาเหอะ..กาลเวลา มันแก้ไขอะไรไม่ได้อยู่แล้ว 555

ผมมีความสุขแค่ช่วง พ.ค. - มิ.ย. 61 แค่นั้นหละมั้งนะ เดือนกรกฎาเป็นเดือนที่แย่มาก แย่ตั้งแต่ต้นเดือนเลย ผมทำอะไรแย่ๆไว้ ผมจำได้หมดเลย และเช่นกันใครทำอะไรผมไว้ ผมก็ไม่เคยลืมเหมือนกัน ทุกอย่าง รายละเอียด ผมจำ Timeline ได้หมด ละเอียด ทั้งเวลา ยันสถานที่ แต่ไม่เอามาพูดดีกว่า 555 หลายๆ อย่าง ก็ถือว่าเป็นบทเรียนที่ดีนะ ทุกวันนี้จำไม่เคยลืมเลย ทุกอย่าง.

เข้าเดือนสิงหา หลายๆ อย่างเริ่มกลับมาลงตัว แต่ผม..ก็คงยังทำตัว(เห่อ)เหมือนเดิม 555 แต่ก็นะ หลายๆ อย่างก็ลงตัวดี มาเรื่อยๆ จนถึงปิดเทอมเทอม 1 เลยหละ แต่..ระหว่างปิดเทอม ก่อนเปิดเทอมไม่กี่วัน มันก็มีเรื่องเกิดขึ้นอีกแล้ว 555 เป็นเรื่องที่ไม่เอามาพูดจะดีกว่า เป็นเรื่องที่ตอนแรกไม่เสียใจเท่าไหร่ หลังๆมาเสียใจมาก แต่ก็ช่างมันเหอะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว ปล่อยมันไปดีกว่า

มาครับ เปิดเทอมวันแรก ม.1 เทอม 2 01/11/61 ตอนนั้นจำได้ พ่อยกคอมใหม่มาให้จากไหนก็ไม่รู้ 555 สเปคจำได้แม่น AMD phenom ii x2 เป็นแรม 8 ด้วย (สมัยนั้นกุดีใจจริงๆนะ) ก็ดีใจว่ากันไปตามประสาเด็กเห่อของใหม่ครับ 555 แต่..วันถัดมาก็มีเรื่องสลด ก็คือ ย่า(แม่ของพ่อ)เสีย ผมยังไม่ทันได้แตะคอมเลย ต้องไปร้อยเอ็ดก่อน ยอมรับว่าตอนนั้นเซ็งนะ สำหรับคนได้ของใหม่แล้วยังไม่ได้แตะ แต่ผมก็ไม่ได้ออกอาการอะไร เพราะผมก็รักย่าเหมือนกัน และก็เข้าใจเหตุและผลหลายๆอย่าง ตอนนั้นน่าจะเป็นจุดเปลี่ยนจุดเล็กๆในชีวิตจุดหนึ่งเลย หึ..แต่ตอนนั้นตัวผมเองยังไม่รู้หรอก จุดเปลี่ยนครั้งสำคัญ..จะมาถึงในอีกไม่ถึงปีแล้ว : )

ส่วนสาเหตุการเสียชีวิตของย่าผมนั้น ผมไม่ขอพูดละกัน แต่ผมค่อนข้าง..รับไม่ได้จริงๆ จำได้ตอนนั้นเดินกับแม่ คุยกันแบบ รับไม่ได้จริงๆ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ หลังจากทุกอย่างเสร็จสรรพ กลับมาเรียนเหมือนเดิม ทุกอย่างก็ดูเรียบร้อยดี ชีวิตเป็นไปอย่างสงบสุข มีกิจกรรมกีฬาสีสนุกสนาน(ก็แย่ละต้องทนร้อนบนสแตนด์ทั้งวันเนี่ย 555)

จริงๆคิดถึงชีวิตช่วงนั้นมากเลยนะ เลิกเรียนเสร็จไปเซียร์ เพื่อรอแม่ที่กลับมาจากที่ทำงานแถวงามวงศ์วาน ทำให้ผมได้ใกล้ชิดกับของ IT ค่อนข้างเยอะ ได้มีเวลาไปเดินเล่นในเซียร์ตอนรอแม่ ยอมรับว่าตอนนั้นความรู้เรื่องคอมยังไม่ค่อยมีเลย 555 รู้แต่เรื่อง Software เรื่อง Hardware นี่ ล า ก่ อ น ก็สนุกดี คิดถึงจริงๆ ตอนนี้ไม่ได้เป็นอย่างงั้นแล้ว.. ด้วยสาเหตุที่ค่อนข้างเศร้า แต่ได้ผมเอาไว้บอกที่หลังละกัน ค่อยๆเรียงตาม Timeline ไป 555 ชีวิตก็ราบรื่นมาเรื่อยๆ จนถึงปี 2019 เย้ ปีใหม่แล้ว!!

ม.2 (2019): ความสูญเสียครั้งใหญ่

วันที่ 12 มกรา ผมได้โทรศัพท์ใหม่แล้วว (Vivo V11i) ตอนนั้นก็เหมือนเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญของชีวิตอีกจุดนึงเลยนะ 555 จากแต่ก่อนที่ใช้แต่โทรศัพท์กากๆ ราคาไม่ถึง 5000 ซักเครื่อง ช่วงนั้นน่าจะใช้เป็น J2 2015 มั้ง ใช้มาตั้งแต่ธันวาปี 60 ละ ขอแม่มาสักพัก จนได้เปลี่ยนสักที เล่นเกมส์ ทำอะไรลื่นๆได้แล้ว 555 แถมยังได้มีห้องส่วนตัวอีก แบบมีแอร์อะนะ อิอิ ชีวิตก็ราบรื่นต่อไป สอบปลายภาค จบ ม.1 แล้ว!

ข้ามไปตอนเปิดเทอม ม.2 เลยละกัน 555 ปิดเทอมปีนั้นไม่ค่อยมีอะไร ก็เหมือนปิดเทอมทั่วๆไป(ก่อนหน้านั้น) ไปเล่นน้ำสงกรานต์ที่ร้อยเอ็ด เล่นคอมทั้งวัน ชีวิตมีความสุขดี แต่คุณมึงไม่รู้อะไรหรอก…นั่นจะเป็นการปิดเทอมครั้งสุดท้าย..ที่มึงจะมีความสุขแบบนั้น…

ม.2 เปิดเทอมมาใหม่ๆก็ดี ทำตัวเห่อเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือเรื่องของความคิดที่ควรจะมากขึ้น ตอนนั้นมีความสุขดีนะ (สุขมากเลยมั้งกุทำหน้าต่างของห้องเรียนร่วงไปตรงระเบียง 555 ขอโทษษษ ดีที่ไม่มีใครเป็นอะไร) เรื่อยๆเลยจนมาเจอแย่ๆช่วงเดือนสิงหา แต่มันก็โอเคตรงที่ จากแย่แค่แปปเดียว ก็กลับมาดี(มากกว่าเดิม) แต่ก็แค่ช่วงนั้นแหละนะ ตอนนี้ก็คงไม่ได้คิดอะไรแล้ว(มั้ง)

ไปเรื่อยๆจนถึงกันยา..ปลายเดือน เริ่มไม่สบายใจแล้ว.. แม่ผมเขาเริ่มไม่สบายแล้ว คือคงต้องเล่าก่อนแหละว่าแม่ผม เขาเป็นมะเร็งเต้านมมาตั้งแต่ผม ป.4 แล้ว.. ตอนนั้น ตอนที่รู้ว่าแม่เป็นแรกๆ.. ผมยอมรับเลยว่าแทบไม่ได้กลัวอะไรเลย คิดแต่ว่าก็แค่อาจเป็นโรคธรรมดาทั่วๆไป รักษาคงหายได้ เห้อ…ไม่น่าคิดแบบนั้นเลยเนอะ…

แม่ผมเริ่มอาการทรุดหนักลงเรื่อยๆ ตั้งแต่ปลายเดือนกันยา จนไปถึงต้นเดือนตุลา อาการตอนนั้นผมจำได้ว่ามันเร็วมากจริงๆ จนในที่สุด… วันที่ 5 ตุลาคม 2562 เวลา 07.50 แม่ผมก็ได้..จากไปอย่างสงบ ณ บ้านของผมเอง คามือผม และมือของน้อง และมือของพ่อ ความรู้สึกตอนนั้นจำได้ดีทุกอย่าง ตอนนั้นยังไม่กล้าร้องไห้นะ เชื่อไหมตอนนั้นผมเอาชุดสูทมาใส่โชว์แม่ด้วยนะนั่น ก่อนแม่จะไปอีกนิดหนึ่ง เจตนาคือ อยากให้แม่เขาไว้ใจและไม่ต้องห่วงอะไร เพราะผมจะเป็นผู้นำของครอบครัวต่อไปให้ได้ ..พูดไปหลายคนก็คงไม่เข้าใจความรู้สึกๆหรอกเนอะ.. 555 ถ้าไม่ได้เจอเหตุการณ์แบบนี้กับตัว คงไม่รู้ความรู้สึกของผมที่ต้องการสื่อออกมาจริงๆหรอก ใจนึงก็เสียใจ ใจนึงก็ดีใจ เหมือนเป็นการเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างที่สำคัญมากที่สุดในชีวิต แต่ก็ เสียใจแหละ เสียใจมากๆด้วย แต่ตอนนั้นยังไม่ร้องไห้นะ ไม่กล้า คนเยอะ

แต่ก็..ตอนไม่มีใคร ตอนศพแม่ผมอยู่ที่ศาลาวัด ประมาณวันก่อนเผา 1 วัน ผมก็ปั่นจักรยานไปศาลาไปวัดแต่เช้าตอนหกโมง เข้าไปในศาลา ในศาลานั้นตอนนั้นมีแค่ผมกับแม่ ตอนนั้นผมก็ร้องไห้ปล่อยความเสียใจออกมาหมดเลยครับ ไม่มีใครเห็นแล้ว ปล่อยออกมาให้มากที่สุด เพราะต้องอดทนให้งานทุกอย่างจบลงเสียก่อน ค่อยกลับมาร้องไห้ต่อ : ) ยอมรับว่าจนถึงทุกวันนี้บางวันก็ยังคิดถึงมากๆก็มีน้ำตาอยู่บ้างนะ แต่ไม่เป็นไร ผมก็มองว่าเป็นการปลดปล่อย มนุษย์เราย่อมมีการปลดปล่อยเสมอ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม

หลังจากนั้นมาผมก็ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อ น้อง ยาย แค่ 4 คนในบ้าน บ้านตอนนี้..ผมพูดตรงๆเลยว่ามันไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว แต่ก็เอาเถอะ อย่างน้อยก็ยังมีคนอยู่ แค่ไม่มีแม่..แค่นั้นแหละ : ) เราไปจากเรื่องนี้กันดีกว่าเนอะ ชักจะยาวแล้ว ไม่อยากเศร้านาน 555 เรื่องดีๆกำลังจะมาถึง..ในอีกไม่ช้า…

ม.3 (2020): การค้นพบงานฟรีแลนซ์และโลกออนไลน์

ชีวิตปิดเทอมช่วงนั้นก็ยังพอมีอะไรดีอยู่แหละ มีละครเรื่องนึงที่ตอนนั้นอินมากก คือ รักฉุดใจนายฉุกเฉิน มีคอมให้เล่นทั้งวัน ฝึกทำนู่นทำนี่ ตัดต่อคลิปเล่นนู่นนี่ไปเรื่อย ว่างเกิน..

มาครับ เปิดเทอม ม.2 เทอม 2 ก็ค่อนข้างดีนะ มีกีฬาสีอีกเช่นเคย ชีวิต ม.ต้น ตรงนั้นน่าจะดีที่สุดแล้ว 555 ไหลมาเรื่อยๆ ปีใหม่ 2020 มกรา ปกติดี

ต้นเดือนกุมภา มีเรื่องอีกแล้ว 555 ตอนแรกเป็นเรื่องดีก่อนนะ มีพี่คนหนึ่ง ชื่อ พี่นุ้ย รู้จักกันมาตั้งแต่ตอนไปอบรมโปรแกรม AE ของโรงเรียนเมื่อต้นปี 2019 แล้ว เขารู้ว่าผมพอมีทักษะด้านการตัดต่อวีดีโอ เลยมาแนะนำให้ผมได้รู้จักกับ “งาน Freelanceตัดต่อวีดีโอ” ใช่ครับ เขาเหมือนเป็นตัวชี้ทางให้ผม ได้เป็นคนมีอนาคตที่ดี (แบบดีมากก) ตอนนั้นผมดีใจมากเลยที่รับงานมาจากกลุ่มใน Facebook และหารายได้ได้ในระดับที่ค่อนข้างดี (ถ้าเทียบกับเด็ก ม.2 คนอื่นๆคือมึงเทพมากอะจริงๆ)

แต่มีเรื่องดีแล้ว ก็มีเรื่องไม่ค่อยดีเช่นกัน 555 เรื่องถัดมาก็เหมือนเป็นลูกโซ่ของเรื่องข้างบนอะ เกี่ยวข้องกับเรื่องเวลาอีกที เพราะส่วนนึงเรากลัวว่าจะมีเวลาให้กับ”อะไรบางอย่าง”น้อยลง แต่มันก็มีปัจจัยอย่างอื่นด้วยแหละ คงไม่ใช่แค่เรื่องเวลาอย่างเดียวแน่นอน เป็นการที่ผม ตัดสินใจที่จะจบอะไรบางอย่าง ที่ดำเนินมาประมาณ 2 ปี 7 เดือน (จริงมันไม่เยอะขนาดนั้นหรอก) ตอนตัดสินใจแรกๆ ก็ดูเต็มใจนะ แต่พอหลังๆมา จนถึงตอนนั้น ยอมรับว่า คิดว่าการตัดสินใจนั้นเป็นสิ่งที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิต แต่ก็เถอะ ตอนนี้ผมก็ปล่อยละ ไม่ได้อะไรแล้ว ตัดสินใจแล้วก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของอดีตไป

กลับมาที่เรื่องงานก่อน ตอนนั้นผมรับงานมา รายได้ค่อนข้างดี พ่อน่าจะเล็งเห็นถึงความสามารถ เลยออกตังซื้อคอมให้เลย งบ 25,000 และผมก็ใช้หนี้คืนในระยะเวลาประมาณ 1-2 เดือน มีเงินช่วยสมทบจากยายที่ต่างจังหวัดอีกที รายได้ต่อเดือนช่วงนั้นอยู่ประมาณ 5000 - 10000 บาทหละมั้ง ตอนนั้นภูมิใจกับตัวเองจริงๆ ดีใจมากที่หาเงินเองได้แล้วตั้งแต่ ม.2 แต่เสียใจอยู่อย่างเดียว “เสียใจที่แม่ไม่ได้มาเห็นว่าเราเก่งขนาดไหน” “เสียใจที่ไม่ได้คำชมจากแม่” แต่คิดอีกมุมนึง ถ้าเขาดูเราอยู่เขาก็คงสบายใจแล้วหละ 555 ก็ผมมันเก่งอะ ขอโทษๆ

ชีวิตปิดเทอม ม.3 ก็ทำงานไปเรื่อย ตอนนั้นประจำอยู่หลักๆเลยก็ช่องพี่นุ้ยอะแหละ 555 ก็มีความสุขดี เริ่มมีของต่างๆที่เราซื้อเข้ามา เริ่มซื้อคีย์บอร์ดแมคนิคอล นาฬิกา smartwatch หูฟัง true wireless ซื้อทุกอย่างที่เคยอยากได้ตอนเมื่อก่อน แต่ก็มีแต่ของไม่เกิน 2000 พันอะจริงๆ 555 มีแต่อะไรเล็กๆน้อยๆ ส่วนนึงคงเพราะว่าผมมีความอดทนต่ำด้วยแหละ รออะไรนานๆไม่ได้ 555

เออ ลืมพูดเรื่อง โควิด ไปเลย 5555 ปิดเทอมใหญ่ มีโควิดครับ ผมอยู่บ้านยาวๆ ตัดงานทำงานยาวๆ เอ้ย แต่ปิดเทอมครั้งนี้มีเรื่องสำคัญอีกเรื่องนึงเว้ย นั่นก็คือ สังคมดิสคอร์ด นั่นเอง ได้มาเจอสังคมใหม่ที่กว้างมากๆ ได้เจอเพื่อนใหม่ๆมากมายที่ชอบอะไรๆเหมือนกัน (พูดตรงๆก็คงเป็นสังคมมายคราฟแหละ 555 เชื่อมโยงกับพี่นุ้ยของเราอีกทีหนึ่ง ที่ทำช่องมายคราฟ ชื่อ Zeroseventwo Striker อย่าลืมไปกดซับกันด้วยหละ!) ก็ถือเป็นเรื่องที่ดีเลยทีเดียว มีเพื่อนคุย มีเพื่อนเล่นเกมด้วยกัน สนุกดีนะ

มาครับ เปิดเทอม ม.3 ค่อยข้างดูสงบนะ… ไม่ค่อยมีอะไรเลย ไป รร.ก็ไปวันเว้นวันเพราะติดโควิด ก็ไม่ค่อยได้คุยกับเพื่อนเท่าไหร่ แต่มันก็ดีอยู่หละ ก็ยังทำงานอยู่ ยังมีรายได้พิเศษอยู่ ก็ยังมีความสุขอยู่ 555 ก็อยู่กับความเงียบสงบนี้ มาจนถึงช่วงที่โควิดเริ่มจางลง (ส.ค.) เริ่มได้กลับไปเรียนปกติ ก็มีงาน รร. งานกลุ่มนี่นั่นให้ทำมากมาย (ตื่นเต้นสุดน่าจะงานดนตรี 555) ชีวิตช่วงนี้ผมก็น่าจะไม่ค่อยทำตัวกระโปกเหมือนปีก่อนๆแล้ว เรียบง่ายไปเรื่อยๆ จนปิดเทอม เทอม 1 มาเทอม 2

จริงๆตอนนี้มันมีเรื่องนึงค่อนข้างมีอิทธิพลกับชีวิตมากเลย แต่ไม่เอามาพูดดีกว่า 555 ก็เปิดเทอม เทอม 2 ไหลมาเรื่อยๆ ช่วงเดือนธันวาผมก็ได้เริ่ม ผ่อนเจ้า iPad ที่ผมใช้อยู่ปัจจุบัน (ตอนแรกจะเอา iPhone 12 แต่ขี้เกียจรอนาน 555) ผ่อนเสร็จก็ต้นเดือนกุมภานุ่น ก็ไหลมาเรื่อยๆ จนถึงช่วงปีใหม่ ที่โควิดกับมาระบาดอีกรอบ 555 หยุดเรียนอีกแล้วว บอกตรงเรื่องการเรียนหน่ะ เทอม 2 นี้ผมว่าเกรดผมน่าจะไม่ค่อยดีหละมั้งนะ ตอนเปิดเทอมมา ทำมาอย่างดีเลย พอมาโควิดอีกรอบเท่านั้นแหละ ขี้เกียจตามงานเฉย 555 (ก็คงผิดที่เราเองหละมั้ง อย่าไปโทษโควิดเลย) แต่ด้วยความที่ได้ยินมาว่าเกรดเทอมนี้ไม่ได้มีผลต่อโควต้า ม.4 ก็เลยเอาให้ผ่านให้พออะนะ uwu (ซึ่งตอนนี้ก็ติดโควต้าแล้วจ้า ธุรกิจเทคโน) ซึ่งตอนนี้สอบเสร็จแล้ว ก็คิดว่าน่าจะผ่านอยู่นะ (แบบไม่ติด 0 ติด ร อะ)

มกรา 2021 ก็หยุดยาวเลย พอกุมภาก็เริ่มกลับมาเรียนแบบสัปดาห์ละครั้ง มีนาสอบ (แล้วหรอวะ เร็วมากเลย) สอบเสร็จก็กินเลี้ยงกับเพื่อน ตอนนี้ก็เสร็จแล้ว!

ก็ประมาณนี้นะทุกคน เรื่องราวชีวิตวัย ม.ต้น 3 ปีของผม ใช้เวลาเขียนประมาณ 2 ชม. กว่า เมื่อยมือมากเลย ส่วนใหญ่มีแต่เรื่องในชีวิตจริงนะ เรื่องในชีวิตผมจริงๆ มีอะไรเยอะกว่านี้อีกเยอะ อันนี้ไม่ได้นับเรื่องทั้งหมดในสังคมออนไลน์ของผมนะ(ดิส) ไม่ได้นับเรื่อง Hololive ด้วย(ที่ผมเพิ่งมาตกหลุมกระต่ายอะนะ 555) เรื่องพวกนี้ก็มีอิทธิพลต่อชีวิตผมเยอะมากเช่นกัน ไว้ว่างๆหรือถ้าอยากเขียนจะมาเขียนละกันนะ 555

ใครอ่านจบก็ ขอบคุณนะครับที่สนใจเข้ามาอ่านเรื่องราวของผม มีความคิดเห็นอะไรยังไงก็คอมเมนต์ได้นะครับบ ขอบคุณครับบ