ผมติดรอบพอร์ตไอทีลาดกระบัง (เพิ่มเติม) แล้วครับทุกคน!
ตามที่ได้ประกาศไปเมื่อวาน ว่าขอดีใจก่อน แล้วจะเอาเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น หรือสิ่งที่เราอยากจะพูด มาเขียนเป็นโพสต์ยาวๆ สักโพสต์ (เหมือนจะมีคนรออ่านด้วยมั้ง 555)
หลายๆ คนน่าจะเห็นโพสต์ของเราตอนวันประกาศวันแรกแล้วเนอะ (16/01/67) ว่าเราไม่มีรายชื่ออยู่ในนั้น เราก็ทำใจกับเพื่อนๆ ในกลุ่มที่ผิดหวังไม่ติดเหมือนกับเรา แล้วก็เหมือนมองเห็นภาพตัวเองตอนต้องเตรียมติวรอบสอง กับติว A-Level ไปแล้ว เราเสียดายแผนที่เราตั้งใจว่าช่วงกุมภา-มีนา จะเอาเวลาไปลงกับธุรกิจของเราเต็มที่ เพราะก็เปิดเป็นบริษัทแล้ว (บริษัท อะโอน่า จำกัด) แล้วก็กะจะไปอยู่เชียงใหม่กับแฟนสักเดือนด้วย แต่พอเจอแบบนั้น แผนที่วางไว้ก็พังหมดเลย วันนั้นเราเสียใจมากๆ จริงๆ แต่คิดว่ายังไงก็ต้องสู้ต่อไป เพื่อเข้ามหาวิทยาลัยในฝันของเราที่นี่ให้ได้ เหลือโอกาสในรอบ 2-3 ให้คว้า ยังดีกว่าไม่เหลืออะไรเลย
หลังจากวันนั้นที่เรารู้ผล และได้เผยแพร่ความในใจออกไปในโซเชียลทุกช่องทาง เราก็เหมือนไปได้ยินอีกมุมหนึ่งมาว่า มีเพื่อนๆ ที่หลายคน หรือรุ่นพี่ในคณะที่รู้จักเรา สงสัยว่า ทำไมเราถึงไม่ติด ทั้งๆ ที่เราก็มีผลงานขนาดนั้น และไม่ได้สงสัยแค่เราคนเดียว ยังมีอีกหลายคนที่พวกรุ่นพี่มองว่าควรจะติด แต่กลับไม่ติด พวกที่มีผลงานไปแข่งระดับประเทศหรืองานแข่งไอทีดังๆ ก็ไม่ติด มีรุ่นพี่หลายคนแนะนำให้เราลองขอคำร้องเพื่อให้กรรมการทบทวนผลการตัดสินดู เพราะปีที่แล้วก็มีเหตุการณ์ประมาณนี้เกิดขึ้น คือผลการคัดที่มันแปลกๆ และรุ่นพี่เขาก็คอมเมนท์กันว่าปีนี้ผลการคัดนั้นแปลกกว่าปีที่แล้วอีก
เราเห็นรุ่นพี่หลายคนพยายามเรียกร้องแทนเรา โพสต์ส่งสารถึงมหาลัยบนหน้าเฟซ วันนั้นคือเราซาบซึ้งมาก ที่มีคนยังยอมรับในผลงานของเรา และพยายามช่วยเหลือเราให้เราติด เรารู้สึกซึ้งในความผูกพันของสังคมในไอทีลาดกระบังมากจริงๆ
แต่เราก็ไม่ได้คิดจะส่งคำร้องอะไร และก็ไม่ได้คาดหวังอะไรด้วย เราเชื่อว่าการตัดสินของคณะกรรมการถือเป็นที่สิ้นสุด และเราคงเปลี่ยนแปลงอะไรมันไม่ได้ เราก็ยอมรับความจริงและเตรียมใจวางแผนชีวิตเพื่อติวสอบในรอบ 2-3 แล้ว
และแล้วก็ถึงวันถัดมา (17/01/67)
เราตื่นมาด้วยความเหนื่อยล้า เพราะความตื่นเต้นจนไม่ได้นอนเมื่อวันก่อน แล้วก็ซึมตั้งแต่เช้าจนไปโรงเรียน เพื่อนชวนคุยเรื่องนี้ก็ไม่อยากคุยด้วย นอนอยู่ท้ายห้องคนเดียวไม่อยากคุยกับใคร
แต่เราก็ยังแอบมีความหวังลึกๆ ในใจ
เรายังนั่งรีเฟรชโซนประกาศในเว็บทุกๆ 1 ชั่วโมง ทั้งๆ ที่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าโอกาสที่จะมีอะไรเกิดขึ้นนั้นมีน้อยมากๆ เพราะเราคิดว่า ถ้าจะมีแก้ไขอะไรจริงๆ ก็คงใช้เวลาเป็นวัน และคงประกาศไม่ทัน ปีที่แล้วก็มีการเรียกร้อง มีการยื่นคำร้อง แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเราก็เชื่อว่าปีนี้ก็คงเป็นเหมือนปีที่แล้วเช่นกัน
และแล้ว ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น
ระหว่างที่เรากำลังเดินเปลี่ยนคาบ เราก็ลองเข้าไปรีเฟรซอีกครั้ง แล้วเราก็เห็นประกาศอันใหม่โผล่ขึ้นมา “รายชื่อผู้มีสิทธิ์เข้าสอบสัมภาษณ์ระดับปริญญาตรี แบบ Portfolio รอบที่ 1 (เพิ่มเติม) คณะเทคโนโลยีสารสนเทศ ประจำปีการศึกษา 2567”
และอัตราการเต้นของหัวใจก็สูงขึ้นมา ตัวเราสั่นไปทั้งตัว แล้วเราก็รีบคลิกกดเข้าไปอ่าน แล้วในที่สุด ความหวังก็เป็นจริง เราได้เห็นชื่อตัวเองปรากฏคนแรกในกลุ่มของความสามารถ จากจำนวนที่ประกาศเพิ่มเติมทั้งหมด 10 คน
และด้วยความที่เราไม่ได้คาดหวังอะไรเลย ทำให้เรารู้สึกดีใจสุดๆ ความรู้สึกมันตรงข้ามกับคำว่า “ไม่คาดหวัง ก็จะไม่ผิดหวัง” ตรงที่ว่า พอไม่คาดหวัง แล้วมันดันสมหวังขึ้นมา ทำให้มันดีใจกับความสมหวังนั้นมากจริงๆ มากกว่าตอนที่คาดหวังอีก มันทำให้เรารู้สึกอยากขอบคุณตัวเองเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ที่ตกหลุมรักในการเขียนโค้ด ตัดสินใจเริ่มต้นเขียนโค้ดอย่างจริงจัง ดีใจกับพอร์ตที่เราตั้งใจทำ ดีใจที่ความพยายามที่ผ่านนั้นไม่ได้ไร้ค่า
เราก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าปาฏิหาริย์นี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง เหมือนเป็นปีแรกที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นด้วย ยังไงก็ตาม เราอยากขอบคุณทุกๆ คนจริงๆ ที่มีส่วนที่ทำให้มันเกิดขึ้นได้ ทั้งรุ่นพี่ที่ออกมาตั้งข้อสงสัยและเรียกร้อง ขอบคุณเพื่อนๆ ที่คอยให้กำลังใจ รวมไปถึงขอบคุณอาจารย์ที่พิจารณาผลการตัดสินอีกครั้ง ทำให้ความหวังและฝันของเราเป็นจริงได้ ขอบคุณจริงๆ 🥹
อย่างไรก็ตาม การเดินทางมันก็ยังไม่ถึงปลายทาง เรายังเหลือด่านสัมภาษณ์ที่เราต้องเผชิญ แต่เราก็เชื่อมั่นว่า เราจะต้องผ่านมันไปได้แน่นอน!
ข้อความจากใจถึงคนที่ผิดหวัง
เรามีข้อความอยากบอกคนกับคนที่ผิดหวังกับผลประกาศที่ออกมา
เราเห็นเพื่อนเรามากมาย ที่ผิดหวังและไม่ได้สมหวังกับผลประกาศที่ออกมา บางคนถึงกับรู้สึกเหนื่อยจนตัดสินใจเลือกที่จะซิ่วหรือไม่เรียนต่อไปเลย เราอยากบอกพวกคุณทุกคนว่า เราเข้าใจพวกคุณนะเว้ย เราไม่อยากให้คนที่สมหวังดีใจจนลืมเพื่อนที่ผิดหวังไป เราโคตรเข้าใจพวกคุณเลย เพราะในการประกาศครั้งนี้ เราก็เป็นส่วนหนึ่งที่ผิดหวังในตอนแรกเหมือนกัน และเราก็มาสมหวังในตอนท้าย ดังนั้นเราอยากบอกว่า เราเข้าใจความรู้สึกของทั้งคนที่สมหวังและผิดหวังเลย
มีเพื่อนเราคนหนึ่งบอกกับเราเสมอว่า การคัดเลือกคนในรอบพอร์ตหรือการแข่งขันอะไรแบบนี้ มักจะมีคนที่ผิดหวังมากกว่าคนที่สมหวังเสมอ ผมแทบไม่ฟังเพื่อนเลย หรือถึงฟังผมก็เชื่อว่า กลุ่มเพื่อนของผมจะเป็นส่วนน้อยตรงนั้นที่จะสมหวัง
จนได้มารู้ และยอมรับความจริง
ถึงมันจะรู้สึกดีใจที่ตัวเองสมหวัง แต่เราก็ดีใจได้ไม่สุดอยู่ดี เพราะเพื่อนหรือคนที่เรารักที่อยู่คุยด้วยกันมา มีความฝันแบบเดียวกับเรา ที่ยังไม่ถึงฝัน สุดท้ายเข้าไปมันก็ไม่ได้เป็นตามที่เราคาดหวังขนาดนั้น เพราะสุดท้ายส่วนหนึ่งที่เราเลือกที่นี่ก็เพราะสังคมอยู่ดี
เราอยากให้พวกคุณรู้ว่าเราเข้าใจ และเป็นห่วงความรู้สึกของพวกคุณมากๆ คุณไม่ติดในรอบนี้ไม่ใช่ว่าคุณไม่เก่งเลย เราเชื่อว่าพวกคุณทุกคนเก่งมากๆ และพยายามเต็มที่แล้ว เพราะงั้น มาติวรอบโควต้าและรอบ 3 ไปด้วยกันนะ ผมจะอยู่ติวเป็นเพื่อน รวมถึงเพื่อนที่ติดแล้วอีกหลายๆ คน ก็จะอยู่ติวเป็นเพื่อนเคียงข้างพวกคุณเหมือนกัน 🥺
ใครที่อยากติวไปกับเรา DM มาได้เลย เรามีกลุ่มติวที่มีพี่ในคณะเป็นคนช่วยติวอยู่ มาสู้ต่อไปด้วยกันนะ แล้วเราต้องได้สร้างการเปลี่ยนแปลงในคณะ ในรุ่นของพวกเรา “IT22” อย่างแน่นอน!