YWC20: ค่ายที่ทำให้ ‘Web Never Die’ และชีวิตก็ไม่ตายเช่นกัน
“แล้วเจอกันที่ YWC20” คือคำที่ผมทิ้งท้ายไว้ในโพสต์รีวิวค่าย JWC13 หลังจากผ่านมาเกือบจะครบ 1 ปี ถึงเราจะผ่าน JWC13 มาแล้ว แต่ YWC20 มันก็เหมือนอีกกำแพงหนึ่งที่สูงกว่าเดิม ที่เราต้องผ่านมันไปให้ได้ และในที่สุดเราก็ได้เข้าร่วมมันจริง ๆ และผ่านมันมาจนได้สักที
ค่ายนี้ทำให้เราเห็นว่าการทำเว็บไม่ได้มีแค่เรื่อง Tech หรือ Programming อย่างเดียว มันมีอะไรที่ต้องคิดและให้ความสำคัญเยอะกว่านั้นมาก ๆ จึงเกิดเป็น 4 สาขาในค่ายนี้นั่นก็คือ Programming, Marketing, Design และ Content ทุกอย่างนี้ล้วนเป็นส่วนประกอบสำคัญในการสร้างเว็บที่มีคุณภาพขึ้นมาเว็บนึง
เราชอบที่ค่ายนี้พยายามสอนเรื่องแนว Design Thinking หนักมาก จะคิดอะไรขึ้นมาต้องฉลาดทางความคิดให้ได้ก่อน ชีวิตนี้เราเชื่อว่าเราเป็นคนที่เข้าใจและใช้การประยุกต์ใช้ได้เก่งมาก ๆ คนหนึ่ง การได้เจออะไรแบบนี้มาก ๆ มันทำให้เราเห็นขีดจำกัดตัวเองได้ง่ายมาก ๆ และทำให้เราเป็นคนที่น้ำไม่เต็มแก้ว เหมือนทำให้เรายิ่ง Challenge ตัวเองไปเรื่อย ๆ และมองเห็นตัวเองในเวอร์ชันที่คิดเก่งขึ้นไปเรื่อย ๆ
เราชอบธีมในปีนี้มาก นั่นคือ “Web Never Die” คิดว่ามันเป็นธีมที่เข้าถึงได้ง่าย และมองเห็นภาพชัดมาก ๆ และก็เป็นธีมที่ขลังมาก ๆ เช่นกัน พวกเว็บที่เขาอยู่รอดกันมา 20-30 ปีอย่าง pantip.com นี่เขาทำได้ยังไง ทำยังไงให้เว็บไม่ตาย มันเป็นคำถามที่พอค่อย ๆ ศึกษาหาคำตอบ ก็ยิ่งค่อย ๆ เห็นวิธีการที่พวกเขาใช้ หรืออะไรที่มันเคยเกิดขึ้นกับเขามาบ้าง สุดท้ายเราก็จะสามารถเอาสิ่งเหล่านั้นมาประยุกต์ใช้กับสิ่งที่เราทำได้
Speaker แต่ละคนที่มาก็คือ Senior สุด ๆ และการได้โดนพี่ Senior แต่ละคน comment (ด่า) เรื่องงาน ก็ถือเป็นบุญคุณสุด ๆ แทบจะไม่มีโอกาสข้างนอกเลยที่จะได้มี Senior มาให้ความสนใจกับสิ่งที่เราทำแบบนี้ การที่เราได้โดนก่อนใน sandbox ที่จะไปโดนในโลกข้างนอกจริง ๆ มันเป็นโอกาสทำให้เอาบทเรียนต่าง ๆ ที่พี่เขาสอนมาเก็บไว้ เพื่อทำให้สิ่งที่เราทำทุก ๆ อย่างดีมากยิ่งขึ้น
อีกสิ่งหนึ่งที่เราชอบ จะมี Hackathon สักกี่ที่ที่ทำงานกันแบบอยู่ด้วยกัน 4 วัน 3 คืนแบบแทบไม่ได้นอน ได้นอนวันละ ชม. แน่ล่ะว่าหลายคนอาจจะคิดว่าเราจะทรมาณตัวเองไปทำไม โลกความจริงมันไม่ได้เป็นแบบนั้น ควรพักผ่อนด้วย แต่สำหรับมุมมองผมคือ คือว่ามาได้มาเล่นเกมบางอย่างเพื่อเก็บเป็นประสบการณ์และให้เราโตขึ้น เราอินกับสถานที่ ThaiPBS ที่จัดปีนี้สุด ๆ เรามีความทรงจำวัยเด็กกับที่นี่เยอะมาก ก็คือเมื่อก่อนตอนเด็ก ๆ ที่นี่จะจัดงานวันเด็กทุกปี แล้วปกติเราก็เป็นพวกชอบเบียวสื่อ ตึก หรืออะไรที่ดูใหม่ ๆ แบบนี้อยู่แล้ว มันก็เป็นภาพจำเราตั้งแต่เด็ก ๆ ว่าที่นี่แม่งเจ๋งมาก พอมาวันนี้ ผ่านมาแล้ว 10 ปีมันก็ยังเจ๋งเหมือนเดิม สถานที่ที่ดูร่มรื่นมีต้นไม้เต็มไปหมด พื้นที่ดูคลีนสะอาดตา น่าทำงานสุด ๆ การที่เราได้มาอยู่ที่ 4 วัน 3 คืนถือเป็นโอกาสที่หายากมาก ๆ
และที่สำคัญที่สุด สิ่งที่ทำให้เรารักค่ายนี้มากที่สุด นั่นคือ ผู้คน เพื่อน ๆ พี่ ๆ ทุกคนในค่ายน่ารักมากก ด้วยความที่ Y เป็นกลุ่มเด็กมหาลัย เราดูเป็นน้องไปเลย ต่างจาก J ที่เราเป็นพี่ใหญ่สุด และทุกคนก็คือดูโตมาก ๆ เรามองว่าทุกคนมีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเราหมดเลย แต่ชอบตรงที่ว่าพอเป็นในค่ายดูพี่ ๆ เขาไม่ค่อยอยากให้เรียกว่าพี่เลย อยากให้เรียกเป็นเพื่อนได้เลย แต่เราก็ยังเกรงใจอะเนอะ 55534 ทุกคนก็ยังเฟรนด์ลี่มาก ๆ และทุกคนดูมีไฟและแรงบันดาลใจสุด ๆ เราชอบมาก ๆ ที่ได้อยู่ในพื้นที่แบบนี้ มันผลักดันตัวเราเองไปในตัวด้วย นั่นคือเหตุผลที่เราพยายามดันตัวเองเข้าสู่พื้นที่แบบนี้ให้มาก ๆ
บ้านของเรา Al-Khwarizmi ทุกคนก็คือน่ารักมาก ๆ เห็นความ Active มาตั้งแต่ Pre-camp แล้ว ไปเจอกันออนไซต์ก็คือมีส่วนร่วมกันสุด ๆ ในคืนวันคิดโปรเจกต์วันแรกคุยกันขำกลิ้งกันเหมือนรู้จักกันมาแล้ว 10 ปี เรารักทุกคนในบ้านนี้มาก ๆ เป็นกลุ่มที่เข้ากันได้ดีจริง ๆ และขอบคุณทุกคนที่ตั้งใจทำงานหนัก รับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มที่ เพื่อให้ผลงานของพวกเราออกมาดีที่สุด
เราขอบคุณที่ค่ายนี้มี 4 วันมาก ๆ ปกติ YWC จัด 4 วันเพราะต้องเผื่อเวลาวันนึงเดินทางไกล แต่รอบนี้จัด 4 วันที่ ThaiPBS และนำเสนอโปรเจกต์วันที่ 3 ทำให้เรามีเวลา 1 คืน และ 1 วัน ในการอยู่กับเพื่อนร่วมค่ายแบบไม่มีเรื่องงานอย่างเต็มที่ ซึ่งเราชอบมาก ๆ เพราะมันทำให้เรา Reflect กับเพื่อนเยอะสุด ๆ คืนที่ 3 ควรเป็นคืนที่ได้นอนเยอะที่สุดเพราะไม่ต้องทำเจกแล้ว แต่สำหรับเรา มันเป็นคืนที่ได้นอนน้อยที่สุดเพราะได้เม้าท์กับเพื่อนฉ่ำยัน 6 โมงเช้า แต่ก็ยอมได้จริง ๆ เพราะสุดท้ายแล้วช่วงเวลานี้มันทำให้เราสนิทกับเพื่อนหลายคนขึ้นมาก ๆ
ตอนจบค่าย ตอนต้องแยกย้ายกับเพื่อน เราโคตรไม่อยากจบเลย วันสุดท้ายตอนจะกลับแยกกลับเพื่อนในบ้านที่ BTS ห้าแยกลาดพร้าวตอนสองทุ่ม ตอนแรกคิดว่าจะเดินไปส่งแปปเดียว สุดท้ายคุยกันตรงหน้าที่ซื้อตั๋วยาวเกือบ ชม. แค่จะแยกกันยังไม่อยากแยกเลย คนมันอยู่ด้วยกันมาตั้ง 4 วัน กลับมาค่ายวันนึงแล้วยังนอนซึมคิดถึงค่ายอยู่เลย
กับอีกสิ่งนึงที่ขาดไปไม่ได้ ขอบคุณพี่ Staff ทุก ๆ คนที่จัดค่ายนี้ขึ้นมา ทุกคนเตรียมงานและทำงานกันหนักมาก ๆ เราเห็นความตั้งใจของพี่ ๆ ที่ต้องการจะส่งต่อสิ่งดี ๆ ให้กับพวกเราเด็กค่ายทุกคน และสำหรับเรานั่นคือสิ่งที่เป็น Core Value มาก ๆ ในการมาค่าย เราเห็นและเชื่อแบบนี้ตั้งแต่เข้าค่ายครั้งแรก (ITCAMP19) แล้ว เราสัญญาว่าตั้งใจ “ส่งต่อและช่วยพัฒนา” สิ่งดี ๆ เหล่านี้ให้กับคนในรุ่นถัดไป
แล้วเจอกันที่ JWC14 และ YWC21 ครับ ครั้งนี้ในฐานะ Staff แล้วนะ ไม่ต้องชวน ไม่ต้องรอขอ ยังไงก็จะไปช่วยจัดแน่นอน เพราะจุดเริ่มต้นของการเป็น YWC จริง ๆ ไม่ใช่วันที่ติดค่าย แต่คือตอนจบค่ายและกลับมาทำค่ายต่อต่างหาก